Historia Dnia Matki

Wielkimi krokami zbliża się święto, o którym powinien pamiętać każdy. Na całym świecie obchodzi się je podobnie i nie ma w tym nic dziwnego. Dzień Matki, bo o nim mowa, to przede wszystkim wyraz szacunku i miłości do najważniejszej kobiety w życiu każdego człowieka. Skąd wzięła się ta tradycja?

shutterstock_215272999

Zacznijmy od samego początku. Od zarania kultury matki były otaczane szczególnym szacunkiem. To one dawały nowe życie, przez co były utożsamiane z witalną siłą natury. Owo przeświadczenie przetrwało aż do czasów antycznych. To właśnie starożytni Grecy, a następnie Rzymianie połączyli kult bogiń natury z rolą matki. W Grecji, cześć matkom oddawano podczas ceremonii na cześć Rei, utożsamianą ze stwórczą siłą i matczyną. Nic w tym dziwnego – Rea była matką Demeter, Hadesa, Hery, Hestii, Posejdona i oczywiście Zeusa, najważniejszego z greckich bogów. Według mitologii, wiedziona instynktem macierzyńskim Rea ukryła małego Zeusa na Krecie i oszukała swojego męża, który bezwzględnie połykał wszystkie swoje dzieci. Dorosły Zeus oswobodził rodzeństwo, wypowiedział wojnę wszystkim tytanom, a następnie wtrącił ich w czeluście Tartaru, czyli do podziemi. Okrutny los nie spotkał jedynie matki bogów – jej miłość nigdy nie została zapomniana. Aby upamiętnić poświęcenie matki, podczas ceremonii związanych z kultem Rei, wręczano matkom drobne upominki – najczęściej słodycze, kwiaty oraz drobiazgi o znaczeniu rytualnym. Wraz z przyjęciem religii chrześcijańskiej, tradycja odeszła w zapomnienie.

 

Zorganizowane obchody Dnia Matki powróciły dopiero na przełomie XVI i XVII wieku. Do najlepiej udokumentowanych należą te z Wysp Brytyjskich – to tam obchodzono święto pod nazwą „Niedziela u matki”. Wielu młodych ludzi w poszukiwaniu szczęścia opuściło rodzinne strony, aby służyć w domach i przedsiębiorstwach bogatych Anglików, zazwyczaj także w weekendy. „Niedziela u matki” przypadają w czwartą niedzielę postu i była dniem wolnym od pracy. Młodzi ludzie udawali się wtedy do domów, aby okazać szacunek mamom, przywieźć im słodycze oraz kwiaty. Córki, często już w domu, piekły mamom ciasto, a synowie liczyli na dobre słowo i matczyne błogosławieństwo. Obyczaj przetrwał aż do XIX wieku.

 

Nieco inaczej sytuacja wyglądała w Stanach Zjednoczonych, gdzie próby ustalenia święta miały dużo wspólnego z raczkującym dopiero ruchem sufrażystek. Pierwszym i krokami do utworzenia Dnia Matki było ustalenie w 1858 roku święta znanego jako Dni Matczynej Pracy, a 1872 Dnia Matek dla Pokoju. Nie były to jednak uroczystości kojarzone ze współczesnym Dniem Matki – chodziło raczej o upamiętnienie roli matek w wojnie secesyjnej, ich poświęcenia i ciężkiej pracy. W późniejszych czasach święto pomagało łączyć zwaśnione strony konfliktu. W 1905 roku ustanowiono, jeszcze na poziomie stanowym, ustanowiono pierwszy Dzień Matki. Z kolei 1914 roku Kongres USA, oficjalnie przekształcił Dzień Matek dla Pokoju w Dzień Matki, obchodzony coroczne w drugą niedzielę maja. Za przykładem USA poszły inne kraje – dlatego większość świata obchodzi to święto właśnie w drugą niedzielę maja. W tym samym roku, w Krakowie ustalono polski Dzień Matki. Bardzo ciekawe są losy Dnia Matki w Wielkiej Brytanii – ten obyczaj został ponownie zakorzeniony przez amerykańskich żołnierzy stacjonujących na wyspach bezpośrednio po drugiej wojnie światowej. Co ciekawe, w kilku krajach, m.in w Chinach, Rosji, Mongolii, Laosie i Macedonii, Dzień Matki jest połączony z obchodami Dnia Kobiet.

 

Dzień Matki przeszedł długą drogę. Najpierw związany z religią, później ze zmianami społecznymi, aby w końcu stać się szczerym odzwierciedleniem miłości i wdzięczności.

 shutterstock_97583972

 

Scroll to Top